megera.fotkoblog.pl

moje apogeum!

Od ostatniego postu minął tydzień. Tylko tydzień i aż tydzień. 

Czasami naprawdę zastanawiam się jak ja to robię, że dostaję to czego chcę. I czasami mogę powiedzieć, że mam szczęście...

Od początku.

Na weekend wyjechałam w góry. W zasadzie przed samym wyjazdem chciałam zrezygnować, ponieważ nie miałam humoru a w glowie jedną myśl. To trzy dni bez zobaczenia go. Do tego wiedziałam, że cały weekend zapowiada się mokro, ponieważ wrócił sąsiad i panowie to oblewali. Ostatecznie pod naciskiem dziewczyn - pojechałam. Zdecydowałam się na godzine przed odjazdem autobusu, spakowałam w kwadrans. No i z ciężkim sercem, zniknęłam. Żałowałam, ale z obecnej perspektywy, nie żałuję. 

Dzięki temu wyjazdowi, wiem, że mu zależy, że potrafi tęsknić. Odkrywam w nim coraz więcej uczuć, których myślę, że się sam nie spodziewał.

No i jak zostało to powiedziane. Zakopane uratowało moje dziewictwo. W przeciwieństwie do niektórych, którzy nad ranem popłynęli.

Mimo, że mnie nie było i tak wiedziałam co się dzieje. A działo się dużo. 

Okazuje się, że znaczę dla ludzi tutaj, naprawdę wiele, mimo, że nie pokazują tego. Pirat, którego Wam opisywałam ostatnio, jest o mnie ewidentnie zazdrosny. I trochę mnie to fascynuje a trochę przeraża. Pisał do mnie w nocy, kiedy byłam w Zakopanem. Wysyłał swoje zdjęcia. Żalił się. I wiem tyle, że nie jest szczęśliwy, chociaż chce stworzyć wokół siebie taką otoczkę.

Nie było mnie 2,5 doby. A podobno temat mnie był niewyczerpany. Jakieś podteksty i nie tylko. Ciągle padało moje imię. Brakowało im mnie, jemu. Widziałam jak patrzył na mnie w niedzielę. Jak nie mógł oderwać wzroku, jaki był. A ja się odjebałam. Tak, bardzo. Bo chciałam, bo potrzebowałam. Wiem jak to działa na niego. Do tego piłam na mieście. Wróciłam do akademika, otworzyłyśmy z dziewczynami wino, były pomarańcze, ptasie mleczko. Impreza. Oni wrócili, też pili. Impreza. Ich dzień 3. Nie robiłam nic żeby go pokusić, oprócz tego, że byłam. Zrobiłam tyle, że usiadłam. Między nim i drugim chłopakiem. A tamten zaczął mnie wychwalać. Ta zazdrość w nim. Od razu jego ręce przy mnie, obejmowanie mnie, jakieś niby niewinne dotykanie. Idziemy myć naczynia. I całujemy się przy zlewie. I kapie z gąbek piana, ale nam to nie przeszkadza. A potem idę na balkon. I go nie wołam, ale wiem, że idzie za mną. Ze mną. I wszyscy na składzie wiedzą, że zniknęliśmy, razem. I znowu się całujemy i dostaję mało moralne propozycje, na które kolejny raz się nie godzę, chociaż wiem, że tego chcę.

I dowiaduje się, że dzień wcześniej zamiast iść spać, siedział na krześle, chociaż na nim prawie spał. A na pytanie czy idzie spać, odpowiadał, że nie ponieważ czeka. Czeka. Na co? A raczej na kogo. Teraz wiem, że na mnie.

Jestem przekonana, że stanie się to prędzej czy później. Chciałabym czekać do czerwca. Ale po drodze są juwenalia, na których okazuje się, że nie mogę być bo wyjeżdzam na 3 dni. Więc. Nawet mam prognozowaną datę tej nocy.

I będzie "patrz, znowu zniknęli razem..." 

Megera

P.S Pisałam tą notkę prawie godzinę i nie jestem zadowolona z efektu końcowego, ale tak trudno ubrać w słowa to co dzieje się w moim życiu...